....τσίρκο....

είναι εκεί τριγύρω μας.......ΠΑΝΤΑ!!!

Πλέον έχω αρχίσει και της δίνω μορφή στο μυαλό μου.

Μου μοιάζει ένας δράκος που αν αναπνεύσει δίπλα μου, απλά θα καώ από την ανάσα του.

Νιώθω πολύ μικρός για να τα βάλω μαζί της!!!!

Άλλοτε όμως σκέφτομαι ότι αν ο καθένας μας έκανε ένα βηματάκι παραπάνω την κάθε φορά,

κάτι θα άλλαζε στην.......ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ μας.

Ξέρω-ξέρω....πολύ συνηθισμένη ανησυχία θα μου πείτε, όμως έχοντας γυρίσει 2 χρόνια τώρα στην Ελλάδα καταλαβαίνω ότι πρέπει να βρω ένα τρόπο να ζήσω με αυτήν.......και το χειρότερο είναι ότι πρέπει να ζήσω μέσω αυτής.

Τι εννοώ?.....να σας εξηγήσω.....ας πάρουμε τα επαγγελματικά θέματα για αρχή.

Σπουδάζεις....πιάνεις δουλειά και προσπαθείς να βελτιώσεις το βιοτικό σου επίπεδο.

Ωραία μέχρι εδώ!!!

Ενώ έχεις λοιπόν ανέβει την ιεραρχία αυτού του γελίου πράγματος στην Ελλάδα που λέγεται καριέρα, βρίσκεσαι σε ένα επίπεδο που όλα σταματούν μπροστά σου.....βλέπεις "φελούς να επιπλέουν", άσχετους ανθρώπους σε σημαντικές και καλοπληρωμένες θέσεις....

...και λες "ωπ τι παίζει εδώ τώρα"?

Λόγω χαρακτήρα έκανα πρώτα την αυτοκριτική μου...."κάτσε μεγάλε λέω....δεν μπορεί να είσαι εσύ ο σωστός και τα περισσότερα πράγματα γύρω σου να λειτουργούν λάθος"...

Συγκρίνω καταστάσεις και ανθρώπους σε σχέση με αυτά που είδα τα 4 χρόνια που δούλευα στο εξωτερικό και.......μένω ροφός!!!!...και δεν έχω τίποτα με το συγκεκριμένο ψαράκι που κάνει και εκπληκτική κακαβιά.....αλλά όταν νιώθω ότι έχω το ίδιο ύφος αφέλειας και χαζομάρας λόγω ΑΠΙΣΤΕΥΤΩΝ επαγγελματικών δρομένων που συντελούνται δίπλα μου....έχω πρόβλημα.....λάθος.....έχω προβληματάρα!!!!!!!

Καλούμαι λοιπόν να δω τι μπορώ να κάνω......περνάω ένα διάστημα ψυχολογικών ανέβα-κατέβα, αυτοκριτικής και διερεύνησης της αγοράς εργασίας, πάω και σε μερικά interview και.....μένω μαλάκας πάλι!......δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω με το όλο θέμα.

Είναι γελοίο αυτό που συμβαίνει!!!!

Όλοι είναι δυσαρεστημένοι από τα αποτελέσματα των πράξεών τους αλλά κανένας δεν κάνει κάτι για να τ'αλλάξει και αντιδρούν σε οποιαδήποτε πρόταση τους ξεβολεύει λιγάκι.

Έχω αρχίσει και αναρωτιέμαι ...."τι στο διάολο θα γίνει?.....Ή πρέπει να γίνω ένα με αυτό το σύστημα (δεν μπορώ όμως παιδιά-δεν μπορώ να γλύψω τίποτα άλλο εκτός από γυναίκα ή παγωτό ή και συνδιασμό των δύο) για να ανέβω μισθολογικά ή πρέπει να κάνω δικιά μου δουλειά.....στην οποία βέβαια πάλι θα πρέπει να αντιμετωπίσεις αυτήν την νοοτροπία.....

Η ίδια νοοτροπία και συμπεριφορά έκανε έναν συνάνθρωπό μας που έφυγε πριν λίγες μέρες από την ζωή να βασανιστεί απίστευτα. Μιλάω για την Αμαλία που όλοι σχεδόν γνωρίζουμε πλέον! Η ίδια νοοτροπία την βασάνισε!!! ....και προφανώς το ότι δεν είχε "μπάρμπα στην Κορώνη".....ξέρετε...... πολιτικό βύσμα κλπ.....

Έχουμε φτιάξει μια κοινωνία λοιπόν στην οποία βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας!!!!!!

Ποιος φταίει??? Μα εμείς φυσικά.....ακόμα και εγώ που παραπονιέμαι τώρα!!!

Γιατί φταίω?

Γιατί χθες με την μηχανή μου, πέρασα το δρομάκι των 50 μέτρων το οποίο είχε απαγορευτικό, ενώ στο Λονδίνο δεν θα τολμούσα να το κάνω αυτό....θα έκανα τον κύκλο του τετραγώνου. Έχω όμως κόψει πολλά τέτοια χούγια και θα το κόψω και αυτό......προσπαθώ ρε πούστη μου....προσπαθώ.....αλλά φοβάμαι μην χαθώ τελικά.....

Πρέπει να βρω έναν τρόπο να ζήσω στην χώρα που θέλω....σχετικά άνετα και να αναισθητοποιηθώ λιγάκι.Μπορείς όμως?

Μπορείς ακούγοντας τα "πολιτικά αηδόνια μας", που λέει και το τραγούδι, να μην τσαντιστείς? Όταν όλοι αυτοί σε κοροιδεύουν κατάμουτρα λέγοντας ότι θα πάρουν αποφάσεις που θα αλλάξουν κάποια πράγματα αλλά "ξεχνούν" να προσθέσουν τη φράση.....

...."αρκεί να μην χάσουμε καμιά ψήφο"!!!

Εμείς όμως είμαστε οι δημιουργοί τους!!!!!

Πότε λοιπόν θα γίνει ένα σωστό βήμα σ'αυτήν τη χώρα?

Πότε θα αποκτήσουμε αξιοπρέπεια στις κινήσεις μας και στην συμπεριφορά μας?

Ίσως όταν θα έχουμε καλύτερους ηγέτες στην πολιτική ζωή μας.

Αλήθεια.......πότε θα έχουμε όμως καλύτερους πολιτικούς?....μα η απάντηση είναι απλή.....

ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ!!!!!

.....NO COMENT....

Περιοδικό "7" της Ελευθεροτυπίας, φύλλο 28ης Μαρτίου 2004.
Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης δίνει συνέντευξη στον δημοσιογράφο Νίκο Φωτάκη...

Σε ένα ξέσπασμα, φέρεται κατά του έντεχνου τραγουδιού και εμμέσως και των εκπροσώπων του... Είπε μεταξύ άλλων... "Οι του εμπορικού ρεπερτορίου είναι πιο αφελείς, αλλά καλόπιστοι. Οι του εντέχνου είναι πιο κλειστοί.
Το έντεχνο, όπως το μάθαμε την περασμένη δεκαετία, δεν υπάρχει. Η αντιπροσωπεία έκλεισε. Αυτό το εσωστρεφές τραγούδι, το απλό, το απέριττο, μια κιθαρούλα, ένα λαούτο, ένα βιολί να τσιμπάει πού και πού, με δυσνόητο στίχο που δεν καταλαβαίνεις αν είσαι κάτω από δεκαοκτώ δεν με καλύπτει αισθητικά. Ηταν ουσιαστικά εγκλωβισμός και η εποχή το κατάργησε από μόνη της"...


Περιοδικό "7" της Ελευθεροτυπίας, φύλλο 10ης Απριλίου 2004.
Ο Πάνος Κατσιμίχας αναλαμβάνει να απαντήσει στον Μιχάλη σε όσα ανέφερε παραπάνω, με προσωπική επιστολή προς την εφημερίδα..."Διάβασα τις προάλλες τη συνέντευξη του τραγουδιστή Μιχάλη Χατζηγιάννη και ανατρίχιασα.
Ξαφνικά ένα νεαρό παιδί, εκφράζοντας τη φθήνια, την αγραμματοσύνη και το θράσος της εποχής, βγαίνει ύστερα από δύο-τρεις επιτυχημένες σεζόν σαν φουσκωμένο κοκοράκι και επαίρεται ασύστολα. Θύμα των μέσων που τον ανέδειξαν και τον παρέσυραν και επικίνδυνο παράδειγμα για όλα τα νέα παιδιά που τον θαυμάζουν και τον παρακολουθούν.

Και τι δεν είπε το παιδί: «Δεν έχω ανάγκη κανέναν», δεν με βοήθησε κανείς, «τα κάνω όλα μόνος μου», «δεν με ενδιαφέρει τίποτα» κ.λπ. Και σαν να μην έφταναν αυτά, πατάει και την πεπονόφλουδα του έμπειρου δημοσιογράφου περί «ανυπόταχτων οπαδών του εντέχνου» που απέρριψαν το Μιχάλη και τρελαίνεται ο Μιχάλης και υπογράφει με τη βαριά του υπογραφή τη θανατική καταδίκη του μίζερου και δυσνόητου «έντεχνου τραγουδιού» και συνεχίζει την ξέφρενη πορεία του προς τη δόξα της «σκεπτόμενης ποπ». Καινούριο είδος αυτό. Δική του ανακάλυψη και πατέντα.

Επειδή όλο αυτό το «κόλπο» είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό και εντελώς επικίνδυνο, μπαίνω στον κόπο να τον ρωτήσω:
- Ξέρεις πού βρίσκεσαι Μιχάλη; Ξέρεις για τι πράγματα μιλάς ακριβώς;
- Ξέρεις ποιοι χύσανε ιδρώτα και αίμα 20 χρόνια τώρα, για να δημιουργήσουν από το τίποτα αυτό το τεράστιο συναυλιακό κοινό που γεμίζει τα καλοκαιρινά γήπεδα και θέατρα;
- Ξέρεις πάνω στις πλάτες ποιων πας τα καλοκαίρια και παριστάνεις τον κούκλο και θησαυρίζεις;
Θα σου το πω εγώ, για να το μάθουν και οι υπόλοιποι του στιλ σου, αλλά κι αυτοί που εκτρέφονται μαζικά στα ορνιθοτροφεία των reality shows και είναι έτοιμοι να βγουν και να διαστρέψουν τα μυαλά των πιτσιρικάδων:
Οι «έντεχνοι» και το «έντεχνο» που με τέτοιο θράσος βγαίνεις και φτύνεις, αυτοί οι ίδιοι είναι που ανοίξαν το δρόμο της συναυλίας και των μεγάλων ακροατηρίων. Αυτοί υπερασπίζονται εδώ και είκοσι τόσα χρόνια το ελληνικό τραγούδι και την αξιοπρέπεια του δημιουργού, αν αυτά σου λένε κάτι.Σε τι σε πείραξε εσένα άραγε το «έντεχνο» (όπως το ονομάζουν οι διάφοροι αγράμματοι); Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να το αποκαλείς «μαγαζί» και «αντιπροσωπεία».

Μήπως το μπέρδεψες με τα μαγαζιά που δουλεύεις;Δεν έχω τίποτα μαζί σου προσωπικά, όμως, κάποιος πρέπει να σου πει, ότι, θέλεις δε θέλεις, είσαι παράδειγμα για πολλούς πιτσιρικάδες, οπότε πρέπει να σκέφτεσαι πριν μιλήσεις.Παρεμπιπτόντως, μήπως θυμάσαι μια συναυλία που δώσαμε με τον Χάρη στη Λευκωσία, το 1996; Τη διοργάνωνε ο Προσφυγικός Σύλλογος ΠΑΕΚ Κερύνεια και μάζεψε γύρω στις 10.000 άτομα. Πριν από μας τραγούδησες εσύ. Ενα παιδάκι 17 ετών, σεμνό και μαζεμένο, με υπέροχη φωνή, ντυμένο και κουρεμένο κατ' εικόνα και ομοίωση του Γ. Νταλάρα.

Κάποιος ήρθε μ' ένα δίσκο demo και παρακάλεσε να τον ακούσουμε και να βοηθήσουμε αν μπορούμε το Μιχάλη. Είσαι σίγουρος ότι δεν είχες, ούτε έχεις ανάγκη κανέναν και ότι τα ξέρεις όλα; Και τότε, το βραβείο για την κατηγορία «έντεχνο τραγούδι» γιατί το παρέλαβες στα Αρίων, αφού «η αντιπροσωπεία έκλεισε». Επειδή σου άρεσε το νάιλον αγαλματάκι;Ακουσε λοιπόν φιλαράκο δύο πράγματα και τελειώνω:* Πρώτον, μη μιλάς πολύ και απλώς τραγούδα με την όμορφη φωνή σου τα παιδικά σου τραγουδάκια. Είναι αναμφισβήτητα γλυκύτατα και χρήσιμα. Αλλιώς τι θα χόρευε η επτάχρονη κόρη μου στα πάρτι με τις φίλες της;* Δεύτερο και σπουδαιότερο: Ξεκαβάλησε το καλάμι, γιατί αν φυσήξει κανένας αέρας και το γυρίσει από οριζοντίως, κάθετα, θα έχεις σοβαρό πρόβλημα. Εχεις πολύ δρόμο και πολλή δουλειά ακόμα μπροστά σου. «Ησουνα μικρός για τέτοια ανοίγματα». Μάθε να σέβεσαι την πνευματική ζωή του τόπου που σε φιλοξενεί και σου δίνει ψωμί να φας. Τώρα μίσησέ με ελεύθερα ή κάτσε και σκέψου".

....σαν τα χιόνια......

....γεια σας και χαρά σας!!

η κατάστασή μου όσον αφορά το blogging είναι όπως του Λιονταριού της φωτογραφίας!

Αλλαγές σε επαγγελματικά και προσωπικά δρώμενα σιγοβράζουν για αυτό το καλοκαίρι και περιμένω με ανυπομονησία μπορώ να πω. Αντίθετα με τους περισσότερους ανθρώπους, δεν βολεύομαι σε καταστάσεις και το "ξεβόλεμα" είναι για μένα αναζωογόνηση.

Δεν έχω πολλά κέφια για επικοινωνία μέσω internet.

Αντιθέτως, έχω όρεξη να βγω έξω και να συναντιέμαι face to face με τον κόσμο!

Δεν ξέρω αν μου πέρασε "η φάση" με τα blogs....θα δείξει στο μέλλον.....

Επί του παρόντος, μ'αρέσει να παρακολουθώ και να σχολιάζω που και που......

...μέχρι εκεί όμως.....

.....τα κοριτσάκια νά'στε θυληκά και κυρίες.......

.....και τ'αγοράκια νά'στε αρσενικά όπως πρέπει έτσι???

...και μην ξεχνάτε...."δεν υπάρχει εύκολος δρόμος όταν αξίζει ο προορισμός"!!!

Αν μπορούσα να βάλω μουσική στο blog μου θα σας αποχαιρετούσα με το
Locomotive Breath των Jethro Tull(ναι ξέρω είμαι παλιομοδίτης-συγνώμη Sarbel....)

;-))))))

Φιλιά Πολλά!